Klassekampen skreiv kritiske saker om medieråd – utan å opplysa om at dei slakta rådet i eige høyrings­svar

På sju dagar skreiv Klassekampen to kritiske saker om nyleg avgått kulturminister Trine Skei Grande (V) sitt føreslåtte Mediestøtteråd, som skal fordela pressestøtte, med sakene «Slakter Grandes medieråd» og «Kritisk til allmektig råd».

I saka kjem det ikkje fram at Klassekampen både er økonomisk avhengig av pressestøtte og i tillegg har sendt eit kritisk høyringssvar om rådet.

– Eg meiner Klassekampen bør kunne laga journalistikk om dette, men når avisa sjølv er part i saka må ein opplysa om det, seier Trygve Aas Olsen, mediekritikar og fagmedarbeidar ved Institutt for Journalistikk. Aas Olsen er også mediekritisk spaltist for Medier24.

Grunnlag for spekulasjon

Klassekampen er landets største mottakar av pressestøtte, og fekk 42 millionar kroner i førre tildeling. Ansvarleg redaktør Mari Skurdal har ved fleire høve uttrykt uro knytt til både den varsla omfordelinga og rådet som skal fordela pressestøtte.

– Avisa bryt allereie punkt 2.2 i Ver Varsam-plakaten, som seier at ein skal unngå dobbeltroller og bindingar som kan skapa interessekonflikt. Viss ein først bryt dette punktet, må ein i det minste gjera greie for dobbeltrolla. Klassekampen burde sjølv opplyst om at avisa hadde sendt inn et høyringssvar i denne saka. Så blir det opp til lesarane å avgjere om dei har tillit til det avisa skriv om den, legg han til.

– Dei har ikkje berre ei dobbeltrolle, men ei trippelrolle, seier Aas Olsen.

Han peiker på at Klassekampen både er avhengig av pressestøtte, engasjerer seg politisk ved å senda eit høyringssvar, samstundes som dei er ein redaksjon som «aller helst skal driva uavhengig journalistikk».

– Ikkje forsøk på å skjula ting

Sjefredaktør Mari Skurdal i Klassekampen seier til Medier24 at det er velkjent at Klassekampen er ein stor pressestøttemottakar.

– Det er på ingen måte hemmeleg at me er ein pressestøttemottakar. Samstundes har me ein seksjon som heiter «Kultur og Medier», og dekkjer både pressestøtta og høyringssvara. Det meiner eg går fint saman. Ein kunne sjølvsagt hatt ei linje med om det, seier ho til Medier24.

– Men veit lesaren at de har engasjert dykk politisk i saka? 

– Det er ikkje å engasjera seg politisk. Me er ein høyringsinstans, og eg har også skrive om vårt syn på saka på kommentarplass, seier Skurdal.

– Eg meiner det er viktig at me står fritt til å skriva både kva me meiner og kva me er opptekne av, og så kan ein diskutera i kva grad ein skal opplysa om det i kvart enkelt tilfelle. Me er den mest kjente pressestøtteavisa, og dette er det fullstendig openheit rundt. Vil det gjera det betre å skjematisk opplyse kvar gong? Eg veit ikkje, eg trur dette er kjent for alle, seier ho, og legg til:

– Det er ikkje eit forsøk på å skjule ting. Eg tykkjer det er betre at me skriv rett ut det me meiner, i staden for forsiktigheit – me skal ikkje leggja band på oss sjølv, seier ho.

– Smått utruleg

Mediestøtterådet skal vera eit uavhengig råd for pressestøttefordelinga, med intensjon om å skira armlengds avstand mellom politikarane og støtteordningane for å styrka tilliten til systemet. Slik ynskjer dei unngå bindingar mellom media som støttemottakar og staten som støttegjevar.

I sitt høyringssvar skriv Klassekampen – i likskap med ei rekkje presseorganisasjonar, mediehus og redaktørar – at det er ein «konstruert» og «hypotetisk» situasjon.

Aas Olsen meiner det er eit paradoks at media går imot det same argumentet, om interessekonflikt, som er nedfelt i presseetikken.

– Det som er pussig og smått utruleg er at når media kan tapa pengar på det, så er dei ikkje interessert å diskutera ei problemstilling som det er åtvara om i VVP, seier Aas Olsen.

Det er ikkje Skurdal samd i.

– Det blir ikkje åtvara om bindingar til staten, som Aas Olsen seier. I så måte er det ei konstruert problemstilling. Det meiner også LO, og Schibsted – som knapt får pressestøtte. Eg meiner det beviseleg er ei konstruert problemstilling, fordi det er opplagt at pressestøtteavisene ikkje let seg styra.

Aas Olsen har også tidlegare kritisert Klassekampen si dekning av pressestøtta. Då han lanserte boka «Kritisk kulturjournalistikk» i 2014 karakteriserte han overfor fagbladet Journalisten avisa si dekning som ein politisk kampanje presentert som journalistikk.