Det har sidan 11. september storma kraftig i og rundt Morgenbladet etter at dei tilsette fekk tilbod om sluttpakkar som følgje av at avisa skal kutta åtte millionar kroner i kostnadar.
Jenssen seier til Medier24 at ho vil halda fram vidare, og at ho ser tungt på tapet av viktige personar.
– Korleis har dei siste vekene vore for deg?
– Dei siste vekene har vore utruleg tøffe for alle i Morgenbladet. Det er det ingen tvil om.
– Korleis har det vore å stå i ein så offentleg kritikk av deg?
– Når den kritikken kjem som den gjer, både eksternt og internt, har eg ikkje klart å få redaksjonen med meg, eller å skapa ei felles forståing for at dei endringane me gjer er riktige, og kvifor me må ta kutta kostnadar og omstilla oss raskt.
– Forstår du kritikken?
– Ja, eg forstår kritikken.
– Er du samd i kritikken?
– Eg har forståing for at dette er ein veldig vanskeleg situasjon, at omstillinga og kostnadskutta verkar framande og skapar mykje uro og angst. Eg forstår at alle i ein slik situasjon ynskjer å seia tydeleg frå om kva ein meiner. Det er det forståing for, i aller høgste grad.
– Har du vurdert stillinga di?
– Nei.
– Kva gjer at du ser på eg sjølv som riktig person til å leia Morgenbladet vidare?
– Det me er samd om med klubben er at digitaliseringa ikkje har kome langt nok. Eg ser på det slik at eg har fått eit oppdrag som redaktør, nemleg å digitalisera Morgenbladet, og den jobben har eg tenkt til å fullføra.
Den negative utviklinga i arbeidsmiljøet i Morgenbladet har etter det Medier24 kjenner til gått føre seg over lenger tid, og det skal allereie for eit år sidan ha blitt sendt ut ei bekymringsmelding om arbeidsmiljøet.
I vår bestilte Jenssen ei arbeidsmiljøundersøking for å følgja opp kritikken som hadde kome.
– Var kritikken av deg like sterk i arbeidsmiljøundersøkinga som vart gjort i vår?
– Det er spor av den, ja, men ikkje uttrykt på same måte. Det som kom i dei to breva var ikkje ukjent for meg.
– Er kritikken forsterka?
– Heilt klart. Eg trur veldig mange, internt og eksternt, fryktar at avisa dei er glad i, og arbeidskulturen som avisa spring ut frå, skal forsvinne – og at det som kjem etterpå er noko heilt anna. Men det er ingen tvil om at Morgenbladet skal halda fram å vera Morgenbladet også etter dette, og at me kjem oss gjennom det. Det har eg full tru på.
– Kva konkret har du gjort for å følgja opp dei teikna på dårleg arbeidsmiljø?
– Det har kome kritikk om meg på fleire punkt – både leiarstil, strategi og personalpolitikk. På nokre av dei punkta handlar det om å etablera betre dialog med dei tillitsvalde, og evaluera og gå gjennom alle dei interne prosessane og sjå om dei er gode nok. Når det gjeld strategi, har heile leiargruppa jobba mykje med å diskutera oss fram til noko me kan ha ei felles forståing for.
– No ser eg i denne omstillingsprosessen, med kostnadskutt, at me ikkje har kome dit me burde ha vore.
– Kva tenkjer du om kritikken om leiarstilen og korleis du behandlar tilsette?
– Eg trur alle leiarar treng tydlege tilbakemeldingar om korleis ein vert oppfatta, og det gjer eg òg. Eg tek det veldig alvorleg, og eg må prøva å visa i handling at eg tek det på alvor og skjønner kva dei snakkar om.
Spesielt då redaksjonssjef Ivar A. Iversen gjekk på dagen i slutten av 2018, skal fleire ha reagert med misnøye.
– Det er ei rekkje val eg har gjort som ligg bak mistilliten me ser no, seier Jenssen til Medier24.
– Merka du det på stemninga då han slutta?
– Ja, heilt klart. Det kom bekymringsmeldingar også då, så det er ingen tvil om at det var ein veldig alvorleg situasjon som var ein forløpar til det me ser no.
– Kva kunne du gjort annleis for å unngå denne eskaleringa?
– Det er veldig lett å vera etterpåklok, men det er klart eg har gjort feil. Med den mistilliten som blir vist er det openbert at eg ikkje har fått redaksjonen med meg på at det me gjer no er naudsynt.
– Kvifor ynskjer du å halda fram med ein så sterk mistillit?
– Eg meiner eg må gjera den jobben eg er sett til å gjera, og eit steg på vegen er kostnadskutta me nettopp har gjennomført. Eg gjer dette fordi det er naudsynt å sikra Morgenbladet i framtida. Samstundes som me lagar ei god papiravis, må me utvikle det digitale som eit supplement til papiravisa. Me treff lesaren i større grad digitalt. Eg trur ein god digital strategi er ein god papirstrategi. For dei fleste medium er det digitale ein inngangsport til sjølve rommet avisa utgjer. Men det er ekstra krevjande for Morgenbladet, som kjem frå den analoge verda. Me er veldig flinke til å laga papiravis, og har gjort det i 200 år. Når me byggjer opp det digitale, må me gjere det på sidan av papiravisa.
– Når det er sagt, om me kjem oss gjennom dette, trur eg me finn moglegheiter som er gode for oss digitalt.
– Kva motiverer deg for å halda fram?
– Eg meiner Morgenbladet har ei viktig rolle i den norske offentlegheita. Me er ei politisk uavhengig avis, og to mål er at me skal både vera ein stad som samlar offentlegheita til ein samtale og motverka polarisering. Eg trur på Morgenbladet, og trur Morgenbladet har ein plass i offentlegheita framover, og kan gjera ting som ingen andre aviser gjer.
– Korleis blir det å laga avis når så mange sluttar?
– Det blir veldig tøft framover, då me må gi lesaren ei god avis. Samstundes skal me ta vare på dei som er igjen i Morgenbladet. Det er klart det blir vanskeleg, men eg er heilt sikker på at me får det til.
– Korleis er arbeidskvardagen i Morgenbladet i dag?
– Det viktigaste er at ein får arbeidsro, og at me konsentrerer oss om å laga ei god avis. Alle som har jobba i Morgenbladet har jobba her for å laga ei god avis. Det viktigaste me kan gjera for arbeidsmiljøet og lesaren er å halda fram med det.
Tysdag skreiv Medier24 at styreleiar i Morgenbladet, Amund Djuve, skal ha kalla Morgenbladet-journalistane for «anarkistiske individualistar» på eit internt allmøte i Dagens Næringsliv-redaksjonen, kor han er redaktør.
– Kva tenkjer du om styreleiar Amund Djuve sine karakteristikkar om Morgenbladet-tilsette på eit internt møte i Dagens Næringsliv?
– Det blir feil for meg å kommentera kva Djuve har sagt i eit internt møte i DN. Eg tenkjer at det ikkje skal vera lett å leia Morgenbladet sin redaksjon. Det er blant dei mest engasjerte og kunnskapsrike journalistane me har i landet.
Blant dei som har slutta i Morgenbladet er både nettansvarleg journalist Sigve Indregard og frontsjef og IT-ansvarleg Børre Haugli.
– Kvifor innvilgar de sluttpakke til personar med digital nøkkelkompetanse i denne omstillingsprosessen?
– Det er utruleg synd å sjå verdifulle medarbeidarar gå ut av huset, som eg er heilt sikker på kunne gjort mykje godt for avisa vidare. No måtte me kutta kostnadar, og det har me vald å gjera via frivillige sluttpakkar. Då kan det få slike utslag.
– Hadde de sett føre dykk at det kunne skje?
– Det er alltid det som er ulempa med frivillige sluttpakkar, men me meiner det er betre med frivillige enn alternative.
– Korleis skal det bli å tilsetja nye journalistar, med alt dette oppstyret og konfliktane?
– For det første trur eg oppstyret ikkje berre seier noko om den interne kulturen i Morgenbladet, men noko om kor viktig posisjon me har hos norske journalistar og i den norske offentlegheita. Avisa er større enn avisa sin reelle storleik.
– Korleis tykkjer du klubben har handtert situasjonen internt og eksternt?
– Eg tenkjer at dei har gjort det dei meiner er riktig i ein slik situasjon. Det er ikkje mi oppgåve å kommentera kva dei gjer, men eg har respekt for at dei gjer det dei mener er riktig.
Tillitsvalde i Morgenbladet har spesielt reagert på at nedskjeringane kjem etter at avisa har lagt bak seg eit år utan å tapa pengar. Sidan 2012 har Morgenbladet oppnådd eit samla resultat før skatt på 17 millionar kroner. Samstundes har eigarselskapet NHST sett eit krav på driftsmargin på ti prosent.
– Forstår du reaksjonane på nedskjeringar når Morgenbladet ikkje tapar pengar?
– Eg forstår at ein ser på det på den måten. Me har hatt god vekst i fleire år, men utfordringa er at inntektene er så usikre at me må redusera kostnadsnivået.
– Kva tykkjer du om profittkravet frå NHST?
– Me skal kutte kostnadar fordi me ser at inntektene ikkje er høge nok til å forsvara kostnadsnivået me ligg på. NHST har eit mål om driftsmargin på ti prosent, men om me når det er høgst usikkert fordi me er avhengig av inntektene.
I eit brev til styret, kor klubben har uttrykt mistillit til redaktør Jenssen, har dei vore svært kritisk til den pågåande digitaliseringa. Klubben har etterlyst ein tydeleg strategi, og sagt at digitaliseringsprosjektet «verkar kaotisk og visjonsløst», som dei skreiv i det første av to brev til styret i Morgenbladet.
– Korleis ser du på det pågåande digitaliseringsprosjektet? Er du samd i at det har vore så retningslaust?
– Det er blant stadene kor me er samd. Medan eg har vore redaktør har digitaliseringa vore blant endringane me har gått gjennom kontinuerleg. Eg er heilt samd med at me ikkje har fått gjennomført alle planane me har lagd, men me ser nok ulikt på årsakene til at me ikkje har fått gjort alt me vil. Men eg oppfattar om at det i all hovudsak er einigheit om den overordna retninga, men ikkje om kor fort det skal gå.
– Tek du sjølvkritikk på korleis du har handtert prosessen?
– Ja, sjølvsagt. Berre sjå på resultatet no. Ingen ynskjer å vera i ein slik situasjon. Eg har gjort feil i prosessen. Eg har kanskje ikkje brukt nok tid til å høyra på folk sitt uro rundt dette.
I det neste mistillitsbrevet vart det ytra sterk misnøye om omgrepet «digital dagsavis», som skal ha vore ein uttalt ambisjon frå Morgenbladet-leiinga. Det heile botnar i ei misforståing om kva som vert lagt i omgrepet.
– Korleis kan omgrepet «digital dagsavis» skapa så mykje forvirring?
– Det trur eg handlar om situasjonen me er i. Det må eg berre ta på mi kappe. Morgenbladet er 200 år i år, og me er landets eldste nolevande dagsavis. I eit par situasjonar har me sagt at me igjen er ei dagsavis – på nett – for å binda fortida saman med notida. Deretter har det funne vegen inn i eit mandat som skal endra produksjonsflyten. Prosjektet som skal sjå korleis me jobbar internt, vart det sett opp to motpolar. På papir produserer me vekeavis, men på nett er me ei «dagsavis». Det er sjølvsagt uheldig. Om eg skulle gått tilbake, ville eg ikkje brukt ordet.
– Kva blir Morgenbladet sin digitale strategi framover?
– Vårt hovudfelt er idédebatt, kultur og forsking. Me har som mål å vera leiande på idédebatt, og innanfor våre tre hovudfelt at me kan driva debattane framover, og me kan styrka oss meir som nyheitsnettstad innanfor forsking og kultur. Det tredje målet me har er å setja dagsorden med sterke eigensaker oftare.
– Er den nye strategien eit ledd i målet om meir pressestøtte?
– Det store skiftet skjedde frå 2017 til 2018. Frå januar i fjor har me produsert ei kvar veke papirutgåve, og tilsvarande ei utgåve digitalt. Det gjorde me fordi det er riktig å ha ein sterkare posisjon digitalt. Ein del av suksessen til Morgenbladet dei siste 10-15 åra er på grunn av digital posisjon i sosiale medium og nyheitsbrev. Det me bestemte oss for i 2017 var å for er å produsera stoff som er for den digitale lesaren.
– Kvifor venta ein ikkje på å sjå pressestøttefordelinga før ein kutta?
– Fordi det er så mykje usikkerheit knytt til pressestøtta, sjølv om ein skulle fått ei tildeling i år.